Kompleksowa dyskusja na temat udostępniania informacji o prognozach pogody na szczeblu krajowym i deregulacji prywatnych usług meteorologicznych

Rząd Japonii od początku XXI wieku podejmował działania mające na celu zwiększenie efektywności prognozowania pogody, w tym m.in. inicjatywy związane z nowelizacją przepisów prawnych. Włączając ostateczne zalecenia Komitetu ds. Reform Administracji, podjęto dyskusje na temat redefinicji roli i funkcji Agencji Meteorologicznej oraz złagodzenia regulacji dotyczących prywatnych przedsiębiorstw meteorologicznych.

Po pierwsze, informacje meteorologiczne, które powinny być udostępniane przez Agencję Meteorologiczną na poziomie krajowym, zostały podzielone na cztery główne kategorie. Pierwszą z nich są informacje meteorologiczne o charakterze zapobiegawczym, mające na celu ochronę życia i mienia ludzkiego. Jest to podstawowe zadanie Agencji Meteorologicznej oraz priorytet. Drugą kategorią są podstawowe informacje meteorologiczne, niezbędne do opracowywania kluczowych polityk krajowych, takich jak rolnictwo, gospodarka wodna czy polityka środowiskowa. Trzecia kategoria obejmuje obserwacje i prognozy meteorologiczne w ramach międzynarodowych porozumień. Jest to związane z międzynarodowymi zobowiązaniami dotyczącymi funkcjonowania globalnej sieci obserwacji meteorologicznych. Czwartą kategorią jest udostępnianie informacji meteorologicznych w dziedzinach specjalistycznych, takich jak prognozy pogody kosmicznej czy rozwój technologii meteorologicznych, które mogą być realizowane wyłącznie przez Agencję Meteorologiczną.

Następnie podjęto dyskusję na temat złagodzenia regulacji dotyczących prywatnych przedsiębiorstw meteorologicznych. W tamtym czasie Agencja Meteorologiczna ograniczała działalność prywatnych podmiotów w tej branży, jednak pojawiły się głosy wskazujące na potrzebę racjonalnej poprawy przepisów i wykorzystania potencjału sektora prywatnego. W szczególności kluczowe kwestie dotyczyły modyfikacji systemu weryfikacji przyrządów meteorologicznych, a także złagodzenia kryteriów udzielania zezwoleń na prowadzenie obserwacji i prognoz meteorologicznych.

W związku z tym, różni eksperci przedstawili swoje opinie na ten temat. Niektórzy argumentowali, że w celu stymulowania rozwoju prywatnego sektora meteorologicznego konieczne jest znaczne ograniczenie przepisów. Inni jednak argumentowali, że Agencja Meteorologiczna powinna zachować pewien poziom uprawnień nadzorczych i kontrolnych w celu ochrony interesu publicznego. Szczególnie kontrowersyjnym zagadnieniem było określenie zakresu zaangażowania prywatnych przedsiębiorstw meteorologicznych w zakresie informacji meteorologicznych o charakterze zapobiegawczym lub niezbędnych do realizacji polityk krajowych.

Po kompleksowej analizie roli krajowej instytucji meteorologicznej oraz podziału ról z sektorem prywatnym, rząd opracował raport okresowy, który określa podstawowe kierunki rozwoju krajowych służb meteorologicznych na najbliższe 10 lat. Raport ten zakłada, że priorytetem są ochrona życia ludzkiego i wsparcie w procesie tworzenia polityk krajowych, jednakże z uwzględnieniem postępu technologicznego, należy stopniowo rozszerzać zakres działalności prywatnych przedsiębiorstw meteorologicznych.

Podsumowując, w wyniku tych dyskusji można stwierdzić, że udało się znaleźć rozwiązanie, które maksymalnie zapewnia bezpieczeństwo obywateli i dobro publiczne, jednocześnie zwiększając konkurencyjność branży meteorologicznej oraz wykorzystując kreatywność i fachowość sektora prywatnego.