De geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict en de moeizame vredesonderhandelingen

De strijd tussen Israël en de islamitische militante groepering Hamas in de Palestijnse zelfbestuurgebieden Gaza is de laatste tijd verder geëscaleerd. Hamas heeft Israël een grootschalige aanval aangedaan, wat grote schokgolven veroorzaakte. Als reactie daarop heeft het Israëlische leger de luchtaanvallen op de Gazastrook geïntensiveerd. Hamas heeft ook een groot aantal raketten op Israël afgevuurd, waardoor het aantal slachtoffers aan beide kanten blijft stijgen.

Wat is de reden voor deze herhaalde wrede confrontaties tussen Israël en Palestina? De oorzaak ligt in de aanhoudende conflicten tussen Joden en Arabieren die meer dan 2000 jaar teruggaan in de geschiedenis.

In de 19e eeuw ontstond onder Joden de zionistische beweging, die opriep tot terugkeer naar het land Palestina, waar ooit hun oude koninkrijk was gevestigd, om daar een eigen staat te stichten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog beloofde Groot-Brittannië de oprichting van een Joodse staat te steunen, maar deed tegelijkertijd loze beloften aan de Arabieren dat ze een onafhankelijke staat zouden krijgen als ze zich tegen het Ottomaanse Rijk zouden keren. Na de Holocaust, de genocide op Joden door nazi-Duitsland, wilden de Joden nog sterker een permanente woonplaats vestigen.

In 1948 werd Israël gesticht, waardoor er een Joodse staat ontstond op Palestijns grondgebied. Dit leidde tot een openlijke confrontatie tussen Arabieren en Joden. Ongeveer 700.000 Palestijnen werden uit hun huizen verdreven, een ware tragedie. Vandaag de dag wonen ze in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, onder Israëlische bezetting. Vooral Gaza, met een oppervlakte ter grootte van een zaadje en 2 miljoen inwoners, verkeert in een schrijnende situatie die vaak 'een gevangenis zonder plafond' wordt genoemd.

In 2000 werd de hoop op vrede, die was gevestigd met de Oslo-akkoorden, verwoest toen de Israëlische rechtse politicus Sharon een islamitische heilige plaats betrad, wat tot een conflict leidde. Ook binnen Palestina nam de invloed van de radicale groeperingen toe. Na de dood van de gematigde leider Arafat won Hamas in 2006 de verkiezingen, waardoor de radicale stroming sterker werd. Hamas nam daarna de controle over de Gazastrook over, terwijl de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), die onder leiding staat van Fatah, in de Westelijke Jordaanoever blijft en onderhandelingen met Israël voortzet.

Voor een oplossing is internationale samenwerking essentieel. Maar de Verenigde Staten, waar de invloed van Joodse lobbygroepen groot is, geven grote bedragen aan militaire steun aan Israël. De Iraanse nucleaire deal heeft voor hen prioriteit boven het Palestijnse probleem. Tegelijkertijd zijn er tekenen van verandering, aangezien Arabische landen zoals de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein diplomatieke betrekkingen met Israël aangaan of overwegen.

Maar nog steeds leven veel Palestijnse vluchtelingen in erbarmelijke omstandigheden zonder de basisbehoeften te kunnen voorzien. Voor een oplossing zijn concessies van zowel Israël als Palestina noodzakelijk. Momenteel bevindt de wapenstilstandsonderhandelingen zich in een impasse, maar uiteindelijk is een eerlijke tweestatenoplossing de enige weg vooruit. De internationale gemeenschap moet zich blijven inzetten en bemiddelen, want dit is van cruciaal belang.