การกระทำที่ผิดกฎหมายที่เกิดขึ้นภายในองค์กร หรือที่เรียกว่าการทุจริตนั้น ถือเป็นปัจจัยเสี่ยงอยู่เสมอ การป้องกันการทุจริตจำเป็นต้องทำความเข้าใจถึงสาเหตุของการเกิดขึ้น นักวิจัยอาชญากรรมในองค์กรชื่อ ดอนัลด์ เครสซี และนักบัญชีรับอนุญาตชื่อ สตีฟ อัลเบรชต์ ได้เสนอทฤษฎี "สามเหลี่ยมของการทุจริต" ซึ่งอธิบายถึงสาเหตุของการทุจริตออกเป็น 3 ปัจจัย ได้แก่ "โอกาส" "แรงจูงใจและแรงกดดัน" และ "การหาเหตุผล"

หากปัจจัยใดปัจจัยหนึ่งหายไปจากทั้ง 3 ปัจจัย การทุจริตจะเกิดขึ้นได้ยาก ดังนั้นเพื่อป้องกันการทุจริตตั้งแต่ต้น จะต้องป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นทั้ง 3 ปัจจัย

ประการแรก "โอกาส" หมายถึง สภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการทุจริต ตัวอย่างเช่น การมอบหมายหน้าที่หรืออำนาจให้กับบุคคลเดียวและไม่มีการตรวจสอบ การควบคุมภายในที่ไม่ดี เป็นต้น ในการกำจัดสถานการณ์เช่นนี้ จำเป็นต้องมีมาตรการ เช่น การแบ่งหน้าที่ การตรวจสอบซึ่งกันและกัน การตรวจสอบเป็นระยะ ๆ และการเพิ่มความปลอดภัย

ประการที่สอง "แรงจูงใจและแรงกดดัน" หมายถึง ปัจจัยทางสถานการณ์ที่ทำให้บุคคลต้องกระทำการทุจริต ตัวอย่างเช่น การทำงานหนักเกินไป แรงกดดันในการทำงาน ผลกระทบจากเศรษฐกิจ เป็นต้น ที่ทำให้บุคคลต้องใช้กลวิธีที่ไม่ซื่อสัตย์ ในการป้องกันปัญหานี้ จำเป็นต้องมีการใช้ความพยายามระดับองค์กร เช่น การมอบหมายงานที่เหมาะสม การประเมินผลงานและระบบการให้รางวัลที่ยุติธรรม และการให้คำปรึกษากับพนักงาน

ประการที่สาม "การหาเหตุผล" หมายถึง การหาข้ออ้างเพื่อให้การทุจริตเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ตัวอย่างเช่น "คู่แข่งทำกันทุกคน" "ขนาดนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหา" เป็นต้น ทำให้การทุจริตถูกมองว่าถูกต้อง ในการแก้ไขปัญหานี้ จำเป็นต้องมีการอบรมจริยธรรม การสร้างระบบการสื่อสารที่โปร่งใส และการสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ยุติธรรม

เพื่อป้องกันการทุจริตภายในองค์กร จำเป็นต้องใช้ความพยายามหลายด้านเพื่อกำจัดทั้ง 3 ปัจจัย ได้แก่ โอกาส แรงจูงใจ และการหาเหตุผล การเสริมสร้างระบบการควบคุมภายใน การบริหารบุคลากรอย่างโปร่งใส และการสร้างวัฒนธรรมการบริหารจัดการที่ยึดหลักจริยธรรม เป็นต้น ความพยายามที่ครอบคลุมทุกด้านจะเป็นหนทางลัดในการลดความเสียหายที่เกิดจากการทุจริต